Massage?

Czas na Bali. Po ponad miesiącu na Jawie żal nam opuszczać wyspę, ale czekają nowe przygody. Ok. 10:00 opuszczamy Muncar. W Srono już czeka na nas autobus do Denpasar (55k, bez AC). Trochę sporo, ale ok. Na miejsce zajeżdżamy ok. 17:00, choć obiecywano nam 4h jazdy. Przesuwamy zegarki o godzinę. Jedziemy wynajętym bemo do Kuty, bo to o tej porze chyba jedyna opcja. W Kucie znajdujemy nocleg za 100000, idziemy na pierwsze oględziny. Rzeczywiście, tak jak nam mówili na Jawie, Kuta to już nie Indonezja, to Australia.
Następnego dnia Marta czuje się gorzej, dlatego trochę przyhamowujemy. Rano razem z Gosią wychodzimy poza centrum Kuty. Tu można znaleźć prawdziwe lokalne jedzenie za lokalne pieniądze. Niestety, to co się nie zdarzało na Jawie, tutaj zdarzyło się na samym początku. Inną cenę usłyszeliśmy przed posiłkiem a inną po. Byliśmy jednak twardzi i zapłaciliśmy pierwotną cenę. Nie dajmy się oszukiwać. Kuta późniejszą porą sprawia negatywne wrażenie. Pełno tu wszelkiej maści cwaniaków, szpanerów i fanów McDonaldsa. Taki urok miejsca. W końcu Kuta dla Australijczyków to mniej więcej to samo co Hurgharda dla Europejczyków. Nie tylko Martę dopadło osłabienie. Rezygnujemy z nocnego wyjścia. Pada deszcz a my jesteśmy na granicy przeziębienia i choroby.
Kolejnego dnia wszyscy już razem kręcimy się po mieście. Plaża jest zatłoczona, pomimo że praktycznie nikt się nie kąpie. Należy pamiętać, że to mekka dla początkujących surferów i to oni panują na tych wodach. Fale odstraszają wiele osób przed wejściem do wody. Wypożyczamy auto i uciekamy stąd!
Należy jeszcze wyjaśnić, dlaczego wpis zatytułowałem "Massage?". Otóż idąc praktycznie każdą ulicą w centrum, co chwilę napotykamy się na młode dziewczyny mówiące w naszym kierunku owo massage?. Mówią to w taki sposób, jakby na zwykłym masażu miało się nie skończyć. Raz drugi trzeci jest ok, ale po całym dniu mam serdecznie dość tego jęczenia.

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)